Ik weet het, lezer: ik loop misschien wat achterop met het schrijven van deze woorden over een CD die, wanneer ik me aan het tikken zet, net een jaar uit is in het land van herkomst, Italië. Maar toch wil ik hiermee even doorgaan, omdat het om zo’n mooie plaat gaat: Corona heeft er (mee) voor gezorgd dat de CD pas enkele weken geleden West-Europese distributie kreeg. Dat gebeurt uiteraard via het niet genoeg te prijzen Utrechtse Huis van Vertrouwen Xango Music en het zou naar mijn bescheiden mening echt niet fraai zijn, als we deze plaat niet onder uw aandacht brachten.

Beide heren, Rozzi op accordeon en Di Biase, zijn al decennialang aan de slag in de Italiaanse scene en komen deels aan de kost als docent bij de vermaarde Viva Musica-school in Rome en hun namen zijn terug te vinden op opnames van de grootste namen uit de Italiaanse jazz-scene. Voor deze plaat kregen ze de hulp van hun collega’s, drummer Massimiliano De Lucia, percussionist Simone Talone, saxofonist Fabio Tullio en bassist Francesco Saverio Capo zodat je deze plaat eigenlijk net zo goed als een groepswerk van de docenten van de Viva Musica Academie zou kunnen beschouwen.

De twee titelvoerende artiesten schreven alle tien de nummers samen en werkten het geheel uit tot een heel fraai, ruim drie kwartier durende muzikale reis door de tijd en de vier windstreken= een zonsopgang in de bergen, het ruisen van de wind, de geur van limoenen in bloei, een storm die opsteekt….dat zijn de dingen die door het zestal op muziek gezet zijn en die zowel melancholie oproepen als gejaagdheid, eindeloos lijkende rust, onzekerheid en zalige berusting.

Ik besef het: dit mag vaag klinken, maar er zijn dus kennelijk muzikanten die al dat soort gevoelens en ervaringen naar muziek kunnen omzetten. Net zo goed kunnen ze vertalen wat de naam “Sirius” met hen doet, wat ze zich voorstellen bij een delirium of wat de Balkan en zijn bewoners bij hen oproepen en wat het meest blijft hangen, naast de melodieën die heel organisch klinken, is de coherentie tussen de stukken en de betekenissen die eraan toegekend worden. Dit is een imaginaire reis, die voor erg veel luisteraars heel aantrekkelijk zal blijken, gewoon omdat je erg weinig luisterinspanning moet leveren om je mee te kunnen verplaatsen in de trip die de zes muzikanten beleven. Dit is muziek, die erom schreeuwt om live gespeeld en beluisterd te worden, maar in Coronatijden moet een mens zich al eens met minder tevreden stellen. Laten we het erop houden dat deze heerlijke studioplaat de op één na beste vorm is, waarin je deze muziek momenteel kunt beluisteren. Mocht ik een jazz-festival te programmeren hebben, ik zou het wel weten…

(Dani Heyvaert)